در خواب سایه ها

روی شبهای زمستان، نورهای مات

در خواب سایه ها

روی شبهای زمستان، نورهای مات

درباره من

دیگه مهم نیست. چی باشم، کجا باشم. اصلا همه فصل هام بشه زمستون، با همه نورهای ماتش وقتی می رن تا ابدیت ابرهای خاکستریش. وقتی نگاه می کنی به آسمون شباش می بینی تمام این برفا واسه تو دارن میان پایین. برای همیشه همین باشی و هیچ کس حتی نفهمه چی بود که گذشت. دیگه چرا مهم باشه ... کی رفت، کجا رفت. فقط گه گاهی که دلم می گیره از نبودن همه چی. همه چی ... دلم فقط به همین اتاق سیاه و سفید خوشه. فقط به همین بی انتها. که من باشم، که تو باشی و همین. کی می دونه آخرش چی میشه. کی می دونه قصه دنیا چی به سرش میاد. من همین آدم سیاه و سفید باشم، تو همین شعله که نگاهش همه چی باشه برام. دلم نغمه های تو رو می خواست. بشینم یه گوشه تا انتهای دنیای تو پرواز کنم، همین طور خیره میشدم به چشم هات و موسیقی، دخترک ژولیده، بند باز، کاروان، زنبور عسل و رویا، رویا ... انقدری که ازم بپرسی نیستی تو؟ ... من کجای این همه خاطره از چشم های ابرها افتادم و دیگه یادم نیست، چی به سر اون مرده اومد که هرجا می رفتیم، هر جا که حالمون یه جور دیگه بود، می دیدمش، برامون آکاردئون می زد، چقدرم قشنگ می زد. حالا، شباش، خیابوناش، کافه هاش، پر شده از شمع های قرمزی که تو دوست داشتی. بوی بارون میده هوا ... بوی بارون این تمام شناسنامه من است؛ روی شبهای زمستان، نورهای مات ادامه...

آمار : 153016 بازدید Powered by Blogsky

غروب، به قلم لونا

غروب دلم را بی دستان تو هزاران بار تکرار کردم.
در این سالیان عمرم, هرگز طعم بی کسی را اینگونه تجربه نکرده بودم!
شب ها پریشانم، مضطربم.
تنها شباهت خود را با این مردمان خالی در روز می دانم.
روزم چون روز کسان دیگر می گذرد, با حدیث نفس می گذرد.
مدام حرف زدن,
مدام ضجه زدن,
که گفته مدام حرف زدن به معنای ایجاد ارتباط است,
پس چگونه است که من ربطی با این مردم پیدا نکرده ام!
شاید چون اینان قدر سکوت را نمی دانند, سخت در اشتباهند!
به آنان می آموزم سکوت چه آرامش و امنیتی دارد.
چگونه؟! ...
تنها کافیست نظاره گر گام های من و جاودانه ام در کوچه پس کوچه های این
شهر غریب به هنگام غروب باشند, دل هامان دارای هزاران حرف نا گفته است, اما
سکوت!
بفهمید...درک کنید...بیاموزید.

نویسنده: لونا

رئا 1389/01/19 ساعت 14:50

نظرات 4 + ارسال نظر

Ξ T Ξ Я N ∆ L 1389/01/19 ساعت 14:54 http://eternal.blogsky.com

لونای عزیز،
تنها یک کلمه را که همان تکرار شب بود،
حذف کردم.

و نوشته ات را آنگونه که بود،
اینجا نقش بستم.

پنداری، اینها همه حرف های خود من است، و تنها تفاوتش اینست که از کلام کس دیگری سرچشمه گرفته است.

سپاس ...