دیگه مهم نیست. چی باشم، کجا باشم. اصلا همه فصل هام بشه زمستون، با همه نورهای ماتش وقتی می رن تا ابدیت ابرهای خاکستریش. وقتی نگاه می کنی به آسمون شباش می بینی تمام این برفا واسه تو دارن میان پایین. برای همیشه همین باشی و هیچ کس حتی نفهمه چی بود که گذشت. دیگه چرا مهم باشه ... کی رفت، کجا رفت. فقط گه گاهی که دلم می گیره از نبودن همه چی. همه چی ... دلم فقط به همین اتاق سیاه و سفید خوشه. فقط به همین بی انتها. که من باشم، که تو باشی و همین. کی می دونه آخرش چی میشه. کی می دونه قصه دنیا چی به سرش میاد. من همین آدم سیاه و سفید باشم، تو همین شعله که نگاهش همه چی باشه برام.
دلم نغمه های تو رو می خواست. بشینم یه گوشه تا انتهای دنیای تو پرواز کنم، همین طور خیره میشدم به چشم هات و موسیقی، دخترک ژولیده، بند باز، کاروان، زنبور عسل و رویا، رویا ... انقدری که ازم بپرسی نیستی تو؟ ... من کجای این همه خاطره از چشم های ابرها افتادم و دیگه یادم نیست، چی به سر اون مرده اومد که هرجا می رفتیم، هر جا که حالمون یه جور دیگه بود، می دیدمش، برامون آکاردئون می زد، چقدرم قشنگ می زد. حالا، شباش، خیابوناش، کافه هاش، پر شده از شمع های قرمزی که تو دوست داشتی. بوی بارون میده هوا ... بوی بارون
این تمام شناسنامه من است؛
روی شبهای زمستان، نورهای مات
ادامه...
دوست عزیز،این آهنگ ، شبا که می رسه منو آروم می کنه ! اگر دوس داری گوش کن ! و دیگر اینکه الان متوجه عوض کردن عنوان بلاگ شدم ! اینو بیشتر دوست دارم ! http://www.4shared.com/audio/DLJXegaG/Portishead_-_Roads.htm
سوزنت رو شب و سکوت کافه نروی گیر کرده اخوی!! :. شما عزیز دلی... اتفاقن اولین نفری که بهش فکر کردم شوما بودی... بعدش با خودم که کلنجار رفتم دیدم اگه بخوام با شما بحث کنم اطلاعاتم کشش نداره و ترسیدم کم بیارم!!
دوست عزیز،این آهنگ ، شبا که می رسه منو آروم می کنه ! اگر دوس داری گوش کن ! و دیگر اینکه الان متوجه عوض کردن عنوان بلاگ شدم ! اینو بیشتر دوست دارم !
http://www.4shared.com/audio/DLJXegaG/Portishead_-_Roads.htm
مرسی حتما گوش میدم.
مالک همه احساس های خوب میشوم وقتی نوشته هایت را میخوانم ای عشق سخنگو
سوزنت رو شب و سکوت کافه نروی گیر کرده اخوی!!
:.
شما عزیز دلی... اتفاقن اولین نفری که بهش فکر کردم شوما بودی... بعدش با خودم که کلنجار رفتم دیدم اگه بخوام با شما بحث کنم اطلاعاتم کشش نداره و ترسیدم کم بیارم!!
بهانه..
هیچ شیونی بی ثمر نیست
حداقل میدانم که خدایی در همین نزدیکی ست
:(
شاید فریاد ها را اشتباه میکشی از تفاوت ها...
فصل مشترک درد و فریاد انتهایشان است...
در "د" انتهایشان هر چه باشی دار میخوری ، تاب میخوری...
سلام
مرور می کنم نوشته هایت
آپم
میام ... حتما ... فقط یک امتحانم مونده.