امروز اتفاقی برنامه تحلیل سریال دارا و ندار رو دیدم. نمی دونم چرا جالب اومد برام نشستم تا ته دیدم و اتفاقا بر خلاف اون چیزی که تصور می کردم حرف های جالبی شنیدم. اینکه ده نمکی همه توجهش میره به نگاه مردم جالبه! مردم! مردمی که ... ولی از این حرف که اون راننده تاکسی فضوله خوشم اومد حالا برخی هی بگن این غیرت برادرمون بود. اونایی که دیدن متوجهن!
تنها آدم کارشناس همون فراست بود که من باهاش موافق بودم اتفاقا!
درام ایرانی متاسفانه نقص داره!
اینایی که می نویسم از کتاب فن نمایش نامه نویسی از لاجوس اگریه:
مهم ترین اصل توی درام موضوعه که شخصیت ها، تحول ها، و اصولا بنای درام بنا بر اون ساخته میشه، که می بینم چقدر درام نوشته میشه که فقط بر پایه شخصیت، طرز درام نویسی در گدشته منسوخ، بنا میشن! و عزیزانمون در فیلم نامه، نمایش نامه و کلا درام نویسی یا نمی دونن یا براشون فقط مردمی مهمن که هرچقدر بخواهی می توانی عوام رو مطابق اون شکلی دربیاری که میخوای. واقعیت چیزی جز اینه؟
هر چقدر سطح این مقوله بیاد پایین طبعا انتظار ما هم از درام نویس میاد پایین.
کتابای خیلی متعددی رو خوندم که این ضعف رو دارن. ولی نگاه نمیشه بهش یا مهم نیست انگار. کافه پیانو، که در قبال انتقادم به آقای فرهاد جعفری بنا به پاسخی که گرفتم، خود ایشون هم می دونن که نوشته شون از بی موضوعی رنج میبره. اما چیزیه که از دل براومده خواننده بدش نمیاد.
و در همین کتاب آقای لاجوس اگری آورده شده، نمیشه تعداد متعددی موضوع در یک درام بکار گرفته بشه ... قابل توجه آقای ده نمکی. و بعکس کتابای عباس معروفی که موضوع، حرف اول رو میزنه و رویدادها، کشمکش ها به جای ساکن بودن،( برای مثال بر خلاف سریال آشپزباشی!! ) پویا و متحرک بنا شده. گرچه خیلی خواننده ها از این سبک نوشته ها لذتی نمی برند.
این واقعیت وجود داره، خیلی فیلم ها و ... پرفروشند، گرچه مفتشان گران است و بالعکس.
مثالاشو زیاد می دونید. این ایده است که حرف میزنه نه شخصیت!
حالا ...
پیشنهاد می کنم این کتاب رو مطالعه کنید. فن نمایش نامه نویسی اثر لاجوس اگری. البته ترجمه با کیفیتی نیست اما، چیزهای زیادی هست برای خصوصا درام نویس ها که حتما باید گفته بشه.