یاد روزهای خیلی قدیمی افتادم که حتی من هنوز به دنیا نیامده بودم. یاد فیلم هایی که حرکتشان سریع تر از واقعیت آدم ها بود، و خط خطی هایی که روی تصویر می افتاد. چقدر زیبا بودند آدمهای آن وقت ها، نه آنهایی که واقعا وجود داشتند، که شاید کسانی که هیچ گاه حتی نبوده اند، اما چیزی عمیق، از ردپای کش دارشان افتاده روی سایه تمام روزها.
+ نمی دانم چقدر بخواهد بگذرد تا مفهوم کلیشه ای واژه ها از ذهن آدمها پاک شود.