در خواب سایه ها

روی شبهای زمستان، نورهای مات

در خواب سایه ها

روی شبهای زمستان، نورهای مات

درباره من

دیگه مهم نیست. چی باشم، کجا باشم. اصلا همه فصل هام بشه زمستون، با همه نورهای ماتش وقتی می رن تا ابدیت ابرهای خاکستریش. وقتی نگاه می کنی به آسمون شباش می بینی تمام این برفا واسه تو دارن میان پایین. برای همیشه همین باشی و هیچ کس حتی نفهمه چی بود که گذشت. دیگه چرا مهم باشه ... کی رفت، کجا رفت. فقط گه گاهی که دلم می گیره از نبودن همه چی. همه چی ... دلم فقط به همین اتاق سیاه و سفید خوشه. فقط به همین بی انتها. که من باشم، که تو باشی و همین. کی می دونه آخرش چی میشه. کی می دونه قصه دنیا چی به سرش میاد. من همین آدم سیاه و سفید باشم، تو همین شعله که نگاهش همه چی باشه برام. دلم نغمه های تو رو می خواست. بشینم یه گوشه تا انتهای دنیای تو پرواز کنم، همین طور خیره میشدم به چشم هات و موسیقی، دخترک ژولیده، بند باز، کاروان، زنبور عسل و رویا، رویا ... انقدری که ازم بپرسی نیستی تو؟ ... من کجای این همه خاطره از چشم های ابرها افتادم و دیگه یادم نیست، چی به سر اون مرده اومد که هرجا می رفتیم، هر جا که حالمون یه جور دیگه بود، می دیدمش، برامون آکاردئون می زد، چقدرم قشنگ می زد. حالا، شباش، خیابوناش، کافه هاش، پر شده از شمع های قرمزی که تو دوست داشتی. بوی بارون میده هوا ... بوی بارون این تمام شناسنامه من است؛ روی شبهای زمستان، نورهای مات ادامه...

آمار : 153010 بازدید Powered by Blogsky

ناقوس

بانگ ناقوس در دلم برخاست

من سراسیمه وار و خواب آلود

جستم از جا

چه بود؟ آه چه بود؟

روز شادی ست؟ یا نوای عزاست؟

هیچ کس لب به پاسخم نگشود

باد جنبید و کشته شد فانوس

شب گرانبار و تیره چون کابوس

بانگ ناقوس در دلم برخاست

آه می پرسم از خود

این چه نواست؟

از برای من که می زند ناقوس؟

| هوشنگ ابتهاج

Vincent Van Gogh

رئا 1389/05/01 ساعت 19:51

8 نظر

20
1
...
16
17
18
صفحه 19
20

در خواب سایه ها

درباره من

پیوندها

دسته‌ها

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

ناقوس