خوب می فهمم، بعضی چیزها مال ما نیست. خوب یادم هست کجا بود که اولین بار روی نوشته هام افتاد و سایه اش کشیده شد تا همین گوشه تاریک دلم. اما، کاش ببخشی مرا. انقدری هست که بتوانم ادعا کنم، حضورش همیشگی ست. حالا، رسیده پای این شعر، ... " به خستگی تو از حرف های فلسفی ام "