در خواب سایه ها
روی شبهای زمستان، نورهای ماتدر خواب سایه ها
روی شبهای زمستان، نورهای ماتدرباره من
دیگه مهم نیست. چی باشم، کجا باشم. اصلا همه فصل هام بشه زمستون، با همه نورهای ماتش وقتی می رن تا ابدیت ابرهای خاکستریش. وقتی نگاه می کنی به آسمون شباش می بینی تمام این برفا واسه تو دارن میان پایین. برای همیشه همین باشی و هیچ کس حتی نفهمه چی بود که گذشت. دیگه چرا مهم باشه ... کی رفت، کجا رفت. فقط گه گاهی که دلم می گیره از نبودن همه چی. همه چی ... دلم فقط به همین اتاق سیاه و سفید خوشه. فقط به همین بی انتها. که من باشم، که تو باشی و همین. کی می دونه آخرش چی میشه. کی می دونه قصه دنیا چی به سرش میاد. من همین آدم سیاه و سفید باشم، تو همین شعله که نگاهش همه چی باشه برام.
دلم نغمه های تو رو می خواست. بشینم یه گوشه تا انتهای دنیای تو پرواز کنم، همین طور خیره میشدم به چشم هات و موسیقی، دخترک ژولیده، بند باز، کاروان، زنبور عسل و رویا، رویا ... انقدری که ازم بپرسی نیستی تو؟ ... من کجای این همه خاطره از چشم های ابرها افتادم و دیگه یادم نیست، چی به سر اون مرده اومد که هرجا می رفتیم، هر جا که حالمون یه جور دیگه بود، می دیدمش، برامون آکاردئون می زد، چقدرم قشنگ می زد. حالا، شباش، خیابوناش، کافه هاش، پر شده از شمع های قرمزی که تو دوست داشتی. بوی بارون میده هوا ... بوی بارون
این تمام شناسنامه من است؛
روی شبهای زمستان، نورهای مات
ادامه...
پیوندها
- کوریون
- هیچ مطلق
- تراژدی خوشبختی
- پاستل
- کنتس
- پوزخند
- برگ های باران خورده
- گمشده در خیابان های کالیفرنیا
- پرسه هایی که تا ادامه می روند
- در خواب و بیدار
- سیگار پشت سیگار
- بهشت روی اقیانوس
- برج و بارو
- بیست و یک سالگی
- بانو
- در اتاقی که به اندازه یک تنهایی ست
- بدون سیگار در هوا فالش می خواند
- سایه روشن
- ژولیده
- کاشی ها را خیال من آبی می کند
- عقاید یک بی عقیده
- ثانیه های خالی
- یکی ... ماه را خاموش کرد
- آینه دو چهره دارد
- به غنچه وا شده ی نیلوفر سوگند
- آدمها پرنده اند
- یونا
- تو زندگی ام را بنفش می کنی
- غرولند های میس شایکو
- وقتیکه در متن خیابان سقوط میشوی
- باد ما را با خود خواهد برد
- باران پاییزی
- دیار یار
- عنوان ندارد
- محو
- وهم سبز
- از روی پلک شب
- پری کاتب
جدیدترین یادداشت‌ها
همهبایگانی
- شهریور 1391 2
- مرداد 1391 30
- تیر 1391 4
- اردیبهشت 1391 3
- فروردین 1391 18
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 8
- دی 1390 14
- آذر 1390 3
- آبان 1390 7
- مهر 1390 10
- شهریور 1390 4
- مرداد 1390 5
- تیر 1390 5
- خرداد 1390 4
- اردیبهشت 1390 8
- فروردین 1390 15
- اسفند 1389 11
- بهمن 1389 12
- دی 1389 10
- آذر 1389 21
- آبان 1389 6
- مهر 1389 7
- شهریور 1389 9
- مرداد 1389 20
- تیر 1389 32
- خرداد 1389 24
- اردیبهشت 1389 30
- فروردین 1389 29
- اسفند 1388 17
- بهمن 1388 2
- دی 1388 7
- آذر 1388 6
- آبان 1388 1
- شهریور 1388 2
- مرداد 1388 4
- خرداد 1388 2
- اردیبهشت 1388 2
آمار : 153332 بازدید
Powered by Blogsky
غروب، به قلم لونا
غروب دلم را بی دستان تو هزاران بار تکرار کردم.
در این سالیان عمرم, هرگز طعم بی کسی را اینگونه تجربه نکرده بودم!
شب ها پریشانم، مضطربم.
تنها شباهت خود را با این مردمان خالی در روز می دانم.
روزم چون روز کسان دیگر می گذرد, با حدیث نفس می گذرد.
مدام حرف زدن,
مدام ضجه زدن,
که گفته مدام حرف زدن به معنای ایجاد ارتباط است,
پس چگونه است که من ربطی با این مردم پیدا نکرده ام!
شاید چون اینان قدر سکوت را نمی دانند, سخت در اشتباهند!
به آنان می آموزم سکوت چه آرامش و امنیتی دارد.
چگونه؟! ...
تنها کافیست نظاره گر گام های من و جاودانه ام در کوچه پس کوچه های این
شهر غریب به هنگام غروب باشند, دل هامان دارای هزاران حرف نا گفته است, اما
سکوت!
بفهمید...درک کنید...بیاموزید.
نویسنده: لونا
