دنیای خوشبخت ها، چیزی شبیه مکانیسم رونوشت آدم های دیگر است. آدمهایی که تحت هیچ شرایطی زندگی را تحت شعاع آزادی مترقیشان قرار نمی دهند. آدمهای همیشگی دور. دنیای احمق ها اما، چیزی شبیه قصه های طنز آلود و تلخ آکاردیون هاست. با همان کنتراست پس زمینه سیاه و سفید.