در خواب سایه ها

روی شبهای زمستان، نورهای مات

در خواب سایه ها

روی شبهای زمستان، نورهای مات

درباره من

دیگه مهم نیست. چی باشم، کجا باشم. اصلا همه فصل هام بشه زمستون، با همه نورهای ماتش وقتی می رن تا ابدیت ابرهای خاکستریش. وقتی نگاه می کنی به آسمون شباش می بینی تمام این برفا واسه تو دارن میان پایین. برای همیشه همین باشی و هیچ کس حتی نفهمه چی بود که گذشت. دیگه چرا مهم باشه ... کی رفت، کجا رفت. فقط گه گاهی که دلم می گیره از نبودن همه چی. همه چی ... دلم فقط به همین اتاق سیاه و سفید خوشه. فقط به همین بی انتها. که من باشم، که تو باشی و همین. کی می دونه آخرش چی میشه. کی می دونه قصه دنیا چی به سرش میاد. من همین آدم سیاه و سفید باشم، تو همین شعله که نگاهش همه چی باشه برام. دلم نغمه های تو رو می خواست. بشینم یه گوشه تا انتهای دنیای تو پرواز کنم، همین طور خیره میشدم به چشم هات و موسیقی، دخترک ژولیده، بند باز، کاروان، زنبور عسل و رویا، رویا ... انقدری که ازم بپرسی نیستی تو؟ ... من کجای این همه خاطره از چشم های ابرها افتادم و دیگه یادم نیست، چی به سر اون مرده اومد که هرجا می رفتیم، هر جا که حالمون یه جور دیگه بود، می دیدمش، برامون آکاردئون می زد، چقدرم قشنگ می زد. حالا، شباش، خیابوناش، کافه هاش، پر شده از شمع های قرمزی که تو دوست داشتی. بوی بارون میده هوا ... بوی بارون این تمام شناسنامه من است؛ روی شبهای زمستان، نورهای مات ادامه...

آمار : 153282 بازدید Powered by Blogsky

دیوار حرامی

به خلسه می زنم امشب، هر چه بادا باد ...

مست می کنم که خدا ... هیهات ... هر چه بادا باد ...

بنواز این قصیده ای مطرب خیال انگیز،

این چشم ها ... نشان خماری می دهد ... هیهات

به خیالم نیست، دیوانه ای روانه شهر،

می خورد دم به دم به دیوار حرامی هیهات
به بسترم به جای مانده از آن آب پاک تو ...

قطره های خونین بی کسیم، هر چه بادا باد

کس نیست، نمی گیرد نشانی از این بی نشان امشب

به میکده ای بی نشان روانه ام، هیهات ...

کس نیست جای من ببیند دو چشم خمار،

وین درگذشته شبی همچو من، یادی نیست ...

به خلسه می زنم امشب، هر چه بادا باد ...

مست می کنم که خدا ... هیهات ... هر چه بادا باد ...

رئا 1389/01/22 ساعت 23:46

5 نظر

29
1
...
8
9
صفحه 10
11
12
...
29

در خواب سایه ها

درباره من

پیوندها

دسته‌ها

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

دیوار حرامی