خدایا هر چه را دوست داشتم، از من گرفتی. به هر چه دل بستم، دلم را شکستی. به هر چیزی که عشق ورزیدم، آن را زائل کردی. هر کجا که قلبم آرامش یافت، تو مضطرب و مشوش نمودی. هر وقت که دلم به جایی استقرار یافت، تو آواره ام کردی. هر زمان به چیزی امیدوار شدم، تو امیدم را کور نمودی ... تا به چیزی دل نبندم و کسی را به جای تو نپرستم و در جایی استقرار نیابم و به جای تو محبوبی و معشوقی نگیرم و جز تو به کس دیگر و جایی دیگر و نقطه ای دیگر آرامش نیابم، فقط تو را بخواهم، تو را بخوانم، تو را بجویم و تو را پرستش کنم.
نیایش ها، شهید دکتر مصطفی چمران